Schoolvakantie in Zambia

De maand augustus hadden Vera & Joris schoolvakantie. Het schooljaar is hier opgedeeld in 3 semesters. Steeds 6 weken les, 1 week vrij, 6 weken les en dan 4 weken vakantie. Omdat er voor de toekomst van Tom’s werk hard moet worden gewerkt en bereikbaarheid een groot goed is, hadden we ervoor gekozen om een aantal keren een land weekend weg te gaan in plaats van 3 of 4 weken aaneen.

Vóór de augustus vakantie hadden we een heerlijk weekend doorgebracht in Siavonga. Dat ligt hier zo’n 2 uur rijden vandaan naar het zuiden, aan het Kariba meer. Het Karibameer is een gigantisch stuwmeer van zo’n 200 bij 30 kilometer. Het ligt op de grens met Zimbabwe. Nabij Siavonga is net voor de Zambiaanse onafhankelijkheid in 1964 een gigantische stuwdam gebouwd. De Karibadam levert een groot deel van de stroom in Zambia. Maar er liggen ook stranden aan! Erin zwemmen wordt best veel gedaan maar er zitten flink veel krokodillen, nijlpaarden en bilharzia (ziekte) in dus wij doen het eigenlijk nooit. Maar je kunt wel op het strand spelen en dat hebben de kinderen uitvoerig gedaan! Min of meer toevallig waren we er tegelijkertijd met Rob & Simone met hun kinderen Sjoerd en Luna, vrienden van ons uit Lusaka. Sjoerd en Luna zijn aardig wat ouder dan Vera & Joris maar toch ook een beetje tot onze verbazing hebben ze drie dagen plezier gemaakt met z’n 4-en. Een heerlijk weekend kamperen, kastelen bouwen op het strand en spekjes (marshmellows) zacht maken boven een kampvuur.

Het eerste lange weekend in de augustus vakantie hebben we met onze oude engelse buren in Livingstone vertoefd. De kinderen ervaren Livingstone heel duidelijk als iets bijzonders en wij eigenlijk ook nog steeds, ondanks dat we er al een flink aantal keren geweest zijn.
We hebben heerlijk een ‘high tea’ gedronken in het enige vijfsterren hotel Royal Livingstone waar de kinderen eerst in het grote maar oh zo koude zwembad sprongen. Na een paar heerlijke dagen doen wat je in Livingstone doet (met name natuurlijk de Victoria watervallen bezoeken). Helaas moesten we daarna wel weer 8 uur terugtijden naar Kafue. Het is maar iets van 420km maar het eerste deel vanuit Livingstone (toch 1 van de toeristische bestemmingen in Zambia!) is de weg echt heel, heel slecht. Over 60 km rij je ruim 3 uur, je ene weg banend om de grote gaten heen. Het deed ons erg denken aan de oude weg naar onze vorige Zambiaanse woonplaats Kaoma.

Een weekend later zijn we een aantal dagen naar Mukambi lodge geweest. We stopten hier vroeger vaak op weg naar Kaoma in het westen. Mukambi lag toen min of meer halverwege (later overgenomen door onze vrienden Edjan & Robyn Ann, bij sommigen van jullie bekend van de RTL serie ‘Van Amstelveen naar Zambia’). De weg was destijds erg slecht als je Mukambi voorbij was maar is nu helemaal opgeknapt dus nu ligt het niet meer halverwege (toen halverwege in reistijd, niet in kilometers – snappen jullie het?). Het idee was eigenlijk om ter gelegenheid van onze huwelijksdag met 1 van de 2 lelijke eendjes in Zambia te gaan. Dat had ik als verrassing voor Margriet geregeld met Hans Sportel, een bevriende Nederlander hier die een auto verhuurbedrijf heeft en citroën’s spaart. Maar toen ik niet lang voor de geplande reis nog wat zaken met Hans doorsprak, realiseerde hij zich dat het met zijn oude eendje waarschijnlijk wel 6 tot 8 uur rijden zou zijn wat voor ons natuurlijk romantisch was maar voor de kids toch wat minder leuk. Dus idee afgeblazen en ‘gewoon’ met onze eigen nu gereviseerde auto gegaan. Het zou een laatste bezoek aan Edjan & Robyn Ann zijn voordat zij naar Lusaka zouden verhuizen. Maar door wat miscommunicatie en slechte planning waren zij uiteindelijk niet in de lodge maar in hun kamp in het noorden van Kafue park. Wij hebben toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om Kaoma te bezoeken, een kleine 2 uur rijden vanuit Mukambi. En dat was een erg leuk bezoek. Een flink stuk voortgang met het nieuwe ziekenhuis dat wij destijds initieerden – de planning is eerste kwartaal 2009 de opening! Een flink aantal bekenden gezien en natuurlijk ons oude huis en het ziekenhuis. Margriet trof nagenoeg alle leuke verpleegkundigen die toevallig allemaal dienst bleken te hebben. Verder natuurlijk ook genoten van de rust en het zwembad bij Mukambi waar we ons lekker hebben laten pamperen (in dezelfde tenten waar we in 2002-2003 ook in zaten met onder andere diverse co-assistenten).

Na Mukambi zijn we een ruime week thuis gebleven – ook omdat ik nog een aantal vluchten met instructeur moest maken voor de overgang naar het nieuwe vliegtuig. Dat is toch weer een stukje complexer om te vliegen en dat betekend in de luchtvaart: nieuwe training.
Nadat dat allemaal achter de rug was, hebben we een heerlijke vakantie met het vliegtuig gemaakt. Dat is toch echt een droom! In plaats van 10 uur rijden naar een plaats Mutinondo Wilderness in het noordoosten van Zambia, was het nu maar 2 uur vliegen. Eerder die week sprak Tom een aantal piloten die bij de rijksluchtvaartdienst rondhingen over hoe de airstrip er daar uitziet en bijlag. Het was wel even slikken voor Tom toen Tom hoorde dat die piloten de baan zeker tot de moeilijkste airstrips in Zambia rekenden! De baan begint met een stuk helling omhoog, vervolgens helling naar beneden, de hele baan schuin naar rechts aflopend en in het verlengde (met name van belang bij opstijgen) dichtbij een aantal flink hoge heuvels. Met dit het achterhoofd begonnen we aan de trip door het mistige Zambia. Niet mistig door het weer maar omdat heel Zambia in deze droge tijd in de brand staat. Men brand het hoge gras en de restanten van de oogst van vorig jaar weg om overnieuw te kunnen planten voor de volgende regens. Een lucht vol met rook dus eigenlijk en dat geeft een extra moeilijkheidsgraad aan het vliegen. Onder je zie je prima maar naar voren is het zicht op de horizon eigenlijk nauwelijks aanwezig. We waren vroeg uit Lusaka vertrokken om de turbulentie voor te zijn die met het opwarmen van de dag toeneemt en landden rond half elf ’s ochtends. Vliegtuig parkeren en genieten maar!
Mutinondo Wilderness is een heel andere bestemming dan bijna alle plekken in Zambia. Er is eigenlijk geen groot wild maar een majestueus landschap met rare hoge & steile heuvels die een beetje op het Australische Ayers Rock lijken. Daarbij is het 1 van de weinige plekken in Zambia waar in het riviertje geen krokodillen of nijlpaarden zitten. Je kunt er dus kanoen, zwemmen onder (zeer) verfrissende kleine watervalletjes, wandelen en paardrijden. En dat vonden de kinderen allemaal heerlijk. Toch wel trotse ouders als je die kleine kinderen zonder angst ziet op zo’n groot paard (geen pony’s). En dat terwijl ze nog nooit eerder op een paard hadden gezeten! De eerste keer gelijk 3 kwartier te paard door de bush gelopen. De volgende dag was het helemaal fantastisch. We zijn toen in ongeveer 1 uur te paard naar de voet van 1 van die steile heuvels gegaan waar een ontbijt op ons stond te wachten. De paarden werden losgelaten en gingen vervolgens in hun eigen tempo terug naar de stallen in de 10.000 hectares grote private ‘wildernis boerderij’. Na het ontbijt hebben we met een aantal kinderen en de eigenaresse van de ‘wildernis boerderij’ Charlie’s Rock beklommen, 1 van de steile reuze keien. Na een grote klim even uitrusten op de top en vervolgens de glooiende, andere kant aflopen. Er was nog nooit een 4-jarig kind op de top van die heuvel geweest dus trotse Joris. Maar het fabeltje gaat verder: eenmaal van de heuvel af, liepen we nog een half uur naar een kleine waterval waar de kids heerlijk konden spelen in het water. En vervolgens werd daar een lunch geserveerd. Uiteindelijk liepen we weer terug naar de lodge (met gevloerde kinderen). En de volgende dag vlogen we weer terug. Bij het starten van het vliegtuig bleek de accu leeg dus met wat kunst en vliegwerk hebben we die op zonne-energie opgeladen en zijn aan het einde van de middag alsnog vertrokken. 2 slapende kinderen in het Zambiaanse luchtruim en dan wordt je vervolgens wakker nabij het vliegveld van de hoofdstad Lusaka. Genieten met hoofdletters, zeker ook voor Tom. Er is niet veel zo mooi als in een afgekoeld leeg Afrikaans luchtruim, kort voor zonsondergang het vliegveld in zo’n joekelig leeg land zonder erg veel visuele herkenningspunten terug te vinden en te landen. Een fantastische bestemming met kids, dat Mutinondo.

Kortom, een vakantie van flink genieten in Zambia maar dat was ook een deel van de opgave van het teruggaan naar Zambia!