Margriet in de PTA

Margriet in de PTA

Voor zover ik meen te weten, heb je in Nederland op scholen een ouderraad (of zoiets). Hier heet dat de Parent Teacher Association (PTA). De PTA van de First Steps school was aardig ingeslapen het afgelopen jaar. Sinds wij hier wonen (toch al weer ruim 1,5 jaar) hadden we eigenlijk niks gehoord van de PTA. Omdat we toch ook wel wat ‘didactische zaken’ bespreekbaar wilden maken, hebben we flink gepushed om de PTA nieuw leven in te blazen. En zo vond er dus een maand of 3 geleden weer een PTA meeting plaats. Daarbij waren er ook een hoop plekken vrij die door parents of teachers opgevuld moesten worden. En zo is Margriet sinds die tijd de secretaris van de PTA. Ze hebben ondertussen 2 vergaderingen gehad, waarvan de laatste hier in onze tuin. De voorzitter was vergeten dat de school het bewuste weekend echt dicht was (de eigenaren wonen op het terrein dus normaal kan de school gebruikt worden maar dit weekend waren ze naar hun buitenhuisje in aanbouw) en dus vond de meeting in onze tuin plaats. De school is flink uitgebreid de afgelopen 1,5 jaar. Er is echt ruimte voor betere scholen in Zambia. First Steps school houdt mooi het midden tussen toch slechte overheidsscholen met 40-60 leerlingen per klas en de grote en erg kostbare internationale scholen waarvan Lusaka er zo’n 5 telt. Die scholen zijn veelal en in Lusaka (in plaats van aan de zuidrand zoals First Steps) en eigenlijk afgesteld op werkgevers die betalen voor de scholing (als deel van de expat paketten). En dus zijn de meeste ouders van de schoolgenootjes van Vera & Joris Zambiaanse ‘middenstanders’. Sommige zijn architect, andere jurist (goed volk!) weer anderen werken op een middenmanagement baan bij de grote Lafarge Cement fabriek in Chilanga waar je elke dag langskomt op weg naar de school van de kids.

Verder zijn we weer terug op de stroombeperkingen. Die heten hier ‘load shedding’: op elk moment van de dag halen ze een stukje ‘load’ – vraag naar electriciteit – weg door een stuk van het land uit te schakelen. Het leek dat de nieuwe president Banda (na de plotselinge dood van de vorige werden er verkiezingen uitgeschreven), z’n belofte hield dat er geen load shedding meer zou plaatsvinden maar helaas. En dan komen wij er nog goed vanaf omdat we op de hoofdlijn zitten die ook naar de waterzuiverings installatie voor Lusaka gaat. En die kan natuurlijk niet te vaak zonder stroom zitten dus bij ons is het eens of 2 keer per week een uurtje op drie.

Een kleine 3 weken geleden vierden we Joris’ vijfde (!) verjaardag. Heugelijk feit en een leuk feestje waarop we een echte speurtocht door de bush hadden uitgezet. Die eindigde bij het trainingscentrum in aanbouw. Daar werd zakgelopen en andere leuke spelletjes. Maar daags ervoor herinnerden we ons ook ineens dat we altijd hadden gezegd het part time werken in elk geval vol te willen houden tot beide kids leerplichtig zijn – en dat is ons dus gelukt! Wie weet komt er dus binnenkort wel eens een eind aan de VIT: onze Vertraagde In Treding!