Vakantie in Zambia

Een lange stilte zoals jullie van ons gewend zijn.
Van eind mei tot mid juli brandde hier elke avond de houtkachel. Ja, je leest het goed. Ook de verkoper in Cornwall viel haast in de kolenkit toen we vertelden dat we niet een serieuze kachel wilde maar een tweedehandsje. “Zou u dat nou wel doen?” was de vraag. Toen we hem vertelden dat we de kachel maar maximaal 2 maanden per jaar zouden gaan gebruiken omdat het alleen dan koud was in ons nieuwe Afrikaanse woonoord – je had z’n gezicht moeten zien! In de avond wordt het dan zo rond de 10C. Dat klinkt natuurlijk niet echt koud maar als je een huis hebt dat daar verder niet op gemaakt is, kan het flink koud zijn. Dus ’s avonds lange broeken, truien en de houtkachel aan. Overdag wordt het dan trouwens nog steeds wel 20-25C.
Rond begin augustus was de kou weer uit de lucht. En nu, nadat het de afgelopen maanden lekker koel was, is het flink heet. Het wordt overdag gauw tussen de 35 en 40C maar belangrijker nog, het koelt niet echt meer af in de avond. In Zambia duurt deze period ongeveer 1,5 maand tot de regens uitbreken en het heerlijk koel en helder in de lucht wordt. Heel Zambia is nu wat heiig. Dat komt voor het grootste deel omdat men in grote delen van Afrika en ook Zambia werkt met vuur om het grote gras of de restanten van de vorige oogst te verwijderen. Om die manier komt de as ten goede aan de volgende oogst die de komende maanden geplant gaat worden. Maar het betekent wel dat er echt door het hele land enorm veel branden zijn. Het gras brandt snel op dus het leidt eigenlijk niet tot bosbranden. Alleen vervelend dat er soms een grashutje tussenstaat die evengoed in lichterlaaie gaat.

Wij hebben een werkelijk filmster achtige vakantie achter de rug. In de 2e week van augustus vertrokken we voor een kleine 14 dagen met ons 4 persoons Cessna vliegtuig. We hadden een route uitgestippeld die ons langs de hoogtepunten van noord Zambia zou voeren. Daar waren we eigenlijk nog nooit geweest. En met een land dat 22 keer zo groot is als Nederland zijn de rijtijden naar dat soort plekken haast onmogelijk lang. Dus een mooie serie bestemmingen om het vliegbrevet z’n nut te laten hebben. Vanaf Lusaka vertrokken we ’s ochtends vroeg naar de airstrip van Shiwa Ngandu. Da’s 2,5 uur vliegen of 10 uur rijden. Shiwa Ngandu is een haast sprookjesachtig verhaal. In de jaren 30 van de vorige eeuw heeft een Engelsman met een passie voor Afrika en die plek er een waanzinnig groot landhuis gebouwd. Het ligt nu ver weg en best verlaten maar dat was toen helemaal het geval. Nagenoeg alles, inclusief de maandelijkse voorraden port uit Portugal en Champagne uit Frankrijk, werd door dragers op het hoofd naar het landhuis van Sir Stewart Gore Browne vervoerd. Als je wat kiekjes van het huis wilt zien – zie www.shiwangandu.com Er is een fantastisch mooi boek over geschreven ; The Africa House van Christina Lamb. Het landhuis wordt sinds enkele jaren door de kleinzoons van Gore Brown opgeknapt en tegenwoordig is het een vrij duur landhuis/kasteel waar een groot deel van de prijs per nacht betaald wordt voor het romantische en ongelooflijke verhaal. Wij waren er in 2001 al eens zonder de kids. De landingsbaan bevindt zich nagenoeg direct voor het landhuis. We werden daar opgepikt door kleinzoon Mark Harvey. Achter op een open auto ging het vandaar naar de zo’n 20 km verderop op het zelfde landgoed gelegen hotsprings waar kristalhelder water van 40C uit de grond komt. Dat gaat via een soort groot natuurlijk bad naar de rivier. Zie voor wat kiekjes www.shiwasafaris.com/kaishya.html Er zijn wat betaalbaardere huisjes bij gebouwd waar het prima toeven is. We verbleven daar 2 dagen en dobberden voornamelijk veel in de hotsprings. Verder maakten we een tamme maar erg leuke rubberboot tocht van ergens stroomopwaarts terug naar de lodge. Heerlijk stil dobberen met af en toe een piepklein stroomversnellinkje of een bruggetje waarvoor je moest bukken. De kinderen vonden het geweldig. Opnieuw ’s ochtends vroeg stegen we op voor een korte vlucht van zo’n 50 minuten naar het noordelijker gelegen Kasama. Kasama is de hoofdstad van Northern Province met zo’n 200.000 inwoners. Er omheen zijn een flink aantal fantastische watervallen – sommige misschien nog wel indrukwekkender dat de befaamde Victoria watervallen maar ver weg van de rest van de toeristische trekpleisters en dus weinig bezocht. Verder zijn nabij Kasama zo’n 700 rotsschilderingen van de San bevolking te bewonderen – de Mwela rockpaintings. De tekeningen zijn van de zogenaamde Later Stone Age ofwel een aantal duizenden jaren voor Christus.
De aannemer Christopher Chanda die ons huis hier in Kafue voor ons gebouwd heeft, komt uit Kasama. Hoewel tegenwoordig de meeste stadjes (ook Kaoma) wel taxi’s heeft, was het toch veel leuker om met Christopher een deal te maken. Hij zou een auto voor ons regelen als ik hem een rondje over de stad zou vliegen (eerste keer in vliegtuig). Met die deal kon hij prima leven. Hij ontving ons allerhartelijkst bij aankomst in Kasama en had een heel programma voor ons in elkaar gedraaid. We brachten daar ook 2 nachten door een genoten van zijn gastvrijheid en alle moois rondom Kasama. Hij had me ook geholpen bij het regelen van een oliedrum vol met vliegtuigbenzine. Dat is maar op 4 vliegvelden in Zambia te krijgen en daar kwamen we niet in de buurt dus dan ben je op iets zelf regelen aangewezen. Er was een Indische pomphouder in Kasama die wel een drum voor me kon regelen. En tot mijn verbazing regelde hij ook een pomp, een auto en 2 pompbedienden. Dus daar waar ik meestal met jerrycans op de vleugel moet klungelen (slecht voor je rug!).