Kaoma signing off?

Nu dan toch de laatste lieve luitjes vanuit Post Zambia,

Tom schreef al dat er mogelijk nog een zou komen, dus nu maar de computer ingekropen om de laatste nieuwtjes op te schrijven. ‘t Is nu zondag middag. Terwijl Vera van haar flesje jus d’orange aan het genieten is en Naomi, The Mexican aan het kijken is even tijd voor jullie.

Nog maar drie weekjes en dan is het zover…… Tom is gisteren naar Lusaka vertrokken aangezien hij morgen een vergadering in Botswana heeft. Hij zit nu als het goed is in het vliegtuig van Johannesburg naar Gabarone. Planning is niet erg handig zo vlak voor vertrek maar het kon gewoon niet anders. Ze zijn bezig een nieuw project op te zetten dus dan is follow up nu eenmaal heel erg belangrijk. Gelukkig is het maar een korte trip en is hij als alles goed gaat woensdag al weer terug. Daarnaast heeft hij alle belangrijke dingen voor de verhuizing al geregeld en hebben we samen bijna alle kasten al uitgezocht. Natuurlijk valt er nog wel veel te doen maar daar hebben we ook nog wel tijd voor. Op 1 december komt de verhuizer. Ze beginnen dan waarschijnlijk 2 december alles in te pakken. Bij Jaap en Marita duurde dat twee dagen dus daar gaan we ook maar van uit. 4 december vertrekken we dan naar Mukambi lodge. 1,5 uur rijden hiervandaan, van de vrienden uit Amstelveen. Daar gaan we dan mijn verjaardag vieren met pepernoten uit NL….. Daarna nog een hele week in Lusaka. Afscheid van iedereen nemen en alle papierwerk regelen. EN DAN, 12 december op naar NL. Zin en geen zin. Zoals ik vorige keer al schreef hebben we allebei erg gemengde gevoelens. Het leven is hier wel echt heerlijk. Iedereen weer zien en even niet meer werken is ook wel erg lekker. Alhoewel het voor mij waarschijnlijk drukker gaat worden dan ooit te voren met twee kleine koters en geen Naomi om te helpen.

Ik ga nu maar even met Vera spelen want zij is helemaal aangetrokken door de buis en dan is spelen toch veel leuker. Tot later

Nu, het duurt niet zo lang meer voor wij weer op NL bodem staan! De tijd is weer even voortgehold sinds Margriet hierboven schreef.
Nog een keer maken we hier het begin van de regentijd mee. Een droog en dor landschap dat maanden geen druppel regen heeft gezien verandert ineens in een glooiende engelse country side.

De afgelopen maanden brachten ons nog een bezoek van Tom´s ouders, van onze Leidse vriendin Eline, een aantal toffe vlieguren in ons eigen vliegmasjien, 2 weken heerlijke vakantie, bergen lekkere zon, schitterende onweersbuien en vooral ook lekker veel tijd voor ons meiske.

De Zambiaanse artsen zijn gelukkig maar erg laat gearriveerd. Het is een gezellig stel van 28 jaar, zo van de universiteit. Hoe dan ook zal deze actie van NL, het uitfaseren van NL artsen (goede zet!), hopelijk leiden tot aanpassing van het opleidingsprogramma hier in Zambia. De medische kennis van mijn opvolgers Lloyd en Priscilla is uitmuntend maar het schort aan praktische vaardigheden. Dat is iets wat je als enig arts hier in het ziekenhuis toch echt nodig hebt. Ik heb m´n best gedaan nog zoveel mogelijk over te dragen maar nauwelijks 2 maanden is helaas echt te kort. Het doet me toch wel een beetje pijn dat ik Kaoma achter moet laten met minder dan de noodzakelijke medische zorg maar het is niet anders.
Het co-assistenten programma is helaas stopgezet

Hier alles verder prima. Tom druk met een beetje werk (n.a.v. trip naar Botswana en Zuid-Afrika vorige week) en allerlei afrondingen (Computer Training Centre, walkway bij ziekenhuis, last minute assistentie aan weeshuis, uitzoeken van dingen die achter kunnen blijven, hospital building committee voor evt. start van toch nog nieuwbouw, promotie van kunstenaar Kozhi, organisatie van afscheidsfeest afgelopen zaterdagavond etc.).
Erg leuk en blij dat we met sommige dingen al lang geleden zijn begonnen!

Morgenavond staan de verhuizers voor de deur….

Een hoop uit te zoeken en te doen dus een korte lieve luitjes,

We treffen en spreken elkaar gauw weer.

Voor nu,

Veel liefs,

Vera, Uk, Margriet en Tom