Terug in NL - Amstelveen part 2
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Vera, Joris, Margriet & Tom
18 Augustus 2010 | Zambia, Lusaka
Lieve luitjes,
Tussen kerst en oud en nieuwe even een mailtje om jullie op de hoogte te stellen van de laatste ontwikkelingen. Terwijl het buiten al werkelijk de hele dag regent en het hier in huis lekker warm is.
De laatste dagen Kaoma;
Zaterdag 29 November, ons afscheidsfeest. ’s middags hoosde het echt als nooit te voren. De hele tuin werd ongeveer weggespoeld en dat terwijl er enkele dames ijverig buiten aan het koken waren voor het feest. We hadden voor de zekerheid de directeur van de middelbare school gevraagd of we evt. konden uitwijken naar een sportzaal, maar toch dat zou dan niet echt ons afscheid zijn geweest. Dus maar besloten de gok te wagen en het feest toch bij ons in de tuin te geven. Twee grote tenten van het leger geleend en allerlei stoeltjes van de middelbare school. Zeven dames van het ziekenhuis en district hebben werkelijk twee volle dagen gekookt dus we hoefden niet te vrezen dat er niet genoeg eten zou zijn. Bier en fris hadden we al ruim van te voren ingeslagen aangezien dat niet altijd verkrijgbaar is.
Dan het feest zelf; 1 van de clinical officers was de master of ceremony. (zonder dat geen feest in zambia) We hadden wel van te voren gezegd dat we niet te veel speeches etc wilden maar voornamelijk feest en dansen. Een erg geslaagd feest. Gelukkig geen mensen die vervelend werden van de alcohol. Leuke korte speeches en vele cadeaus en lieve woorden. De dag erna uitkateren en opruimen. Gelukkig ook daarbij weer de nodige hulp zodat dat vrij snel ging. Toen weer verder om alles uit te zoeken voor de grote verhuizing. Helaas ’s middags nog mijn moeilijkste OK in 3 jaar moeten doen. De nieuwe dokters kwamen me roepen.
Maandag avond 1 december zouden de verhuizers komen om dinsdag ochtend met inpakken te beginnen. Dinsdag ochtend kwam er helaas helemaal niemand opdagen. Toen ik belde bleken ze nog helemaal niet uit Lusaka vertrokken te zijn. Nog een laatste staaltje Afrikaans plannen. Dus uiteindelijk 1 dag later dan gepland is het grote inpakken begonnen. Heel snel hadden de drie heren al onze spullen en meubels ingepakt. Uiteindelijk wel wat teveel kubjes maar ach, wel erg mooie meubels voor in de plaats dus geen probleem. Donderdag avond is alles de truck ingegaan en hebben wij nog 1 nacht in een akelig leeg huis geslapen.
Vrijdag ochtend was dus het grote afscheid. Gelukkig gingen Naomi, Luckwell en Stanley mee met ons naar Mukambi lodge, de lodge van de vrienden in wiens huis we in Amstelveen bivakkeren, dus konden we dat afscheid nog even uitstellen. Tot op de dag van vandaag geloof ik nog niet dat we niet terug gaan. Nog steeds het gevoel dat we gewoon even in NL zijn voor de bevalling en vakantie. De zware dobber zal dus nog wel komen. Hopelijk gaat het goed met alle beesten en natuurlijk Naomi en consorten. Jammer dat je nu ook niet meer even makkelijk kunt bellen om te vragen hoe het gaat. Ben namelijk ook erg benieuwd hoe het met ons huis gaat. Toen we weg gingen was namelijk nog niet duidelijk wat daarmee zou gebeuren. Menig traantje gelaten maar ook weer leuke dingen om naar vooruit te kijken. ’s middags dus mijn verjaardag gevierd in Mukambi. Daar hadden ze heerlijke chocolade taart gebakken en die hebben we aangesneden op de boot op de rivier de Kafue. Op een mooiere plek kun je, je toch niet voorstellen om je verjaardag te vieren. De volgende dag op naar sinterklaas in Lusaka samen met Edjan en Robyn-Ann van Mukambi lodge en natuurlijk hun drie dochters. Bij de ambassadeur kwam sinterklaas net aanrijden op zijn paard toen wij arriveerden. Vera heeft werkelijk haar oogjes uit gekeken. De meeste kids waren niet bang voor de pieten maar wel voor de sinterklaas.
De rest van die week besteed aan afscheid nemen van deze en gene en de laatste zakelijke dingen geregeld. Ons heerlijk laten verwennen in het Pamodzi Hotel. Vrijdag zou de grote dag zijn van vertrek. Wij dus met a ons bagage (112 kg) naar het vliegtuig. Geen problemen bij het inchecken gelukkig dus wij helemaal blij. Helaas bleek er iets mis met het vliegtuig en bleek om 21.30 uur, terwijl wij allemaal al in het vliegtuig zaten, dat het toch niet gerepareerd kon worden. Wij dus weer met alle bagage terug naar Lusaka. De volgende dag werden we om 1 uur weer verwacht. Wij weer keurig ingecheckt. Helaas konden ze het nu niet meteen al naar Amsterdam doorchecken dus wij baalden al, aangezien ze in Johannesburg wel erg op het gewicht letten. Weer een middag wachten voor de boeg aangezien ze nog maar net met repareren begonnen waren. Om 19.00 uur zagen ze toch wel in dat het niet ging lukken en zou er een vliegtuig uit Johannesburg komen om ons te halen. Wij maar hopen dat we dan in ieder geval onze aansluiting om 23.40 uur zouden halen. Jullie raden het natuurlijk al. Terwijl wij landen op Johannesburg stond de KLM kist naar A’dam al klaar om op te stijgen. Kortom weer een extra dag in een hotel. Gelukkig ging de volgende avond de vlucht wel gewoon op tijd en konden we onze familie-leden op schiphol twee dagen later alsnog in de armen sluiten. Arme ouders die maar hebben gewacht en gewacht. Daarnaast ook nog enkele vrienden die we niet hadden kunnen bereiken en die dus voor nop op Schiphol stonden.
Kortom een waardig afscheid van Zambia.
Nu dus al weer anderhalf week in NL. Wel even wennen, alhoewel het aan de andere kant ook weer zo vertrouwd is. Wel hebben we al weer vaak de laatste foto’s en video beelden van Kaoma bekeken. Nu weer verder dromen over wat nu……….
Eerst maar eens bevallen van Uk en kijken hoe het gaat met twee kleine koters. Tom gaat voor 20 uur per week in Den Haag werken en ik ga over drie maanden waarschijnlijk een weer naar school, mits dat gaat met de kids. Verder vooral veel nadenken over waar we willen gaan wonen. Engeland staat momenteel heel erg hoog op de lijst, alhoewel enkele maanden terug naar Zambia om Robyn-Anne en Edjan te helpen met de lodge ook absoluut hoog staat. Ach toch ook wel weer heel erg leuk dat we nog geen idee hebben waar we over een jaar zitten.
Vera vermaakt zich tot nu toe in ieder geval prima. Krijgt natuurlijk ook erg veel aandacht van papa en mama de hele dag om zich heen en daarbij opa’s en oma’s natuurlijk. De eerste dagen trok ze steeds alle kleren uit maar ook aan de dikke truien en broeken lijkt ze al gewend. Alleen moeten we nog wel oppassen als we de deur openen dat ze niet zonder jas, handschoenen, muts naar buiten gaat. In Kaoma was ze ongeveer 8 uur per dag buiten en nu mits het niet regent misschien een half uurtje. Toch lijkt zij zich het beste aan te passen.
He lieve lui,
Ik wilde eigenlijk alleen een kort mailtje schrijven om jullie allen een onwijs gelukkig nieuw jaar te wensen en jullie te laten weten waar we uithangen.
Bij deze: Happy Happy New Year en hopelijk allemaal tot gauw.
vanaf 5 januari zijn we weer te bereiken in Amstelveen:
Asserring 27
1187 RJ Amstelveen
Tel: 020- 3452600
tomkoknl@yahoo.com
Veel liefs Vera, Uk, Tom en Margriet
Tussen kerst en oud en nieuwe even een mailtje om jullie op de hoogte te stellen van de laatste ontwikkelingen. Terwijl het buiten al werkelijk de hele dag regent en het hier in huis lekker warm is.
De laatste dagen Kaoma;
Zaterdag 29 November, ons afscheidsfeest. ’s middags hoosde het echt als nooit te voren. De hele tuin werd ongeveer weggespoeld en dat terwijl er enkele dames ijverig buiten aan het koken waren voor het feest. We hadden voor de zekerheid de directeur van de middelbare school gevraagd of we evt. konden uitwijken naar een sportzaal, maar toch dat zou dan niet echt ons afscheid zijn geweest. Dus maar besloten de gok te wagen en het feest toch bij ons in de tuin te geven. Twee grote tenten van het leger geleend en allerlei stoeltjes van de middelbare school. Zeven dames van het ziekenhuis en district hebben werkelijk twee volle dagen gekookt dus we hoefden niet te vrezen dat er niet genoeg eten zou zijn. Bier en fris hadden we al ruim van te voren ingeslagen aangezien dat niet altijd verkrijgbaar is.
Dan het feest zelf; 1 van de clinical officers was de master of ceremony. (zonder dat geen feest in zambia) We hadden wel van te voren gezegd dat we niet te veel speeches etc wilden maar voornamelijk feest en dansen. Een erg geslaagd feest. Gelukkig geen mensen die vervelend werden van de alcohol. Leuke korte speeches en vele cadeaus en lieve woorden. De dag erna uitkateren en opruimen. Gelukkig ook daarbij weer de nodige hulp zodat dat vrij snel ging. Toen weer verder om alles uit te zoeken voor de grote verhuizing. Helaas ’s middags nog mijn moeilijkste OK in 3 jaar moeten doen. De nieuwe dokters kwamen me roepen.
Maandag avond 1 december zouden de verhuizers komen om dinsdag ochtend met inpakken te beginnen. Dinsdag ochtend kwam er helaas helemaal niemand opdagen. Toen ik belde bleken ze nog helemaal niet uit Lusaka vertrokken te zijn. Nog een laatste staaltje Afrikaans plannen. Dus uiteindelijk 1 dag later dan gepland is het grote inpakken begonnen. Heel snel hadden de drie heren al onze spullen en meubels ingepakt. Uiteindelijk wel wat teveel kubjes maar ach, wel erg mooie meubels voor in de plaats dus geen probleem. Donderdag avond is alles de truck ingegaan en hebben wij nog 1 nacht in een akelig leeg huis geslapen.
Vrijdag ochtend was dus het grote afscheid. Gelukkig gingen Naomi, Luckwell en Stanley mee met ons naar Mukambi lodge, de lodge van de vrienden in wiens huis we in Amstelveen bivakkeren, dus konden we dat afscheid nog even uitstellen. Tot op de dag van vandaag geloof ik nog niet dat we niet terug gaan. Nog steeds het gevoel dat we gewoon even in NL zijn voor de bevalling en vakantie. De zware dobber zal dus nog wel komen. Hopelijk gaat het goed met alle beesten en natuurlijk Naomi en consorten. Jammer dat je nu ook niet meer even makkelijk kunt bellen om te vragen hoe het gaat. Ben namelijk ook erg benieuwd hoe het met ons huis gaat. Toen we weg gingen was namelijk nog niet duidelijk wat daarmee zou gebeuren. Menig traantje gelaten maar ook weer leuke dingen om naar vooruit te kijken. ’s middags dus mijn verjaardag gevierd in Mukambi. Daar hadden ze heerlijke chocolade taart gebakken en die hebben we aangesneden op de boot op de rivier de Kafue. Op een mooiere plek kun je, je toch niet voorstellen om je verjaardag te vieren. De volgende dag op naar sinterklaas in Lusaka samen met Edjan en Robyn-Ann van Mukambi lodge en natuurlijk hun drie dochters. Bij de ambassadeur kwam sinterklaas net aanrijden op zijn paard toen wij arriveerden. Vera heeft werkelijk haar oogjes uit gekeken. De meeste kids waren niet bang voor de pieten maar wel voor de sinterklaas.
De rest van die week besteed aan afscheid nemen van deze en gene en de laatste zakelijke dingen geregeld. Ons heerlijk laten verwennen in het Pamodzi Hotel. Vrijdag zou de grote dag zijn van vertrek. Wij dus met a ons bagage (112 kg) naar het vliegtuig. Geen problemen bij het inchecken gelukkig dus wij helemaal blij. Helaas bleek er iets mis met het vliegtuig en bleek om 21.30 uur, terwijl wij allemaal al in het vliegtuig zaten, dat het toch niet gerepareerd kon worden. Wij dus weer met alle bagage terug naar Lusaka. De volgende dag werden we om 1 uur weer verwacht. Wij weer keurig ingecheckt. Helaas konden ze het nu niet meteen al naar Amsterdam doorchecken dus wij baalden al, aangezien ze in Johannesburg wel erg op het gewicht letten. Weer een middag wachten voor de boeg aangezien ze nog maar net met repareren begonnen waren. Om 19.00 uur zagen ze toch wel in dat het niet ging lukken en zou er een vliegtuig uit Johannesburg komen om ons te halen. Wij maar hopen dat we dan in ieder geval onze aansluiting om 23.40 uur zouden halen. Jullie raden het natuurlijk al. Terwijl wij landen op Johannesburg stond de KLM kist naar A’dam al klaar om op te stijgen. Kortom weer een extra dag in een hotel. Gelukkig ging de volgende avond de vlucht wel gewoon op tijd en konden we onze familie-leden op schiphol twee dagen later alsnog in de armen sluiten. Arme ouders die maar hebben gewacht en gewacht. Daarnaast ook nog enkele vrienden die we niet hadden kunnen bereiken en die dus voor nop op Schiphol stonden.
Kortom een waardig afscheid van Zambia.
Nu dus al weer anderhalf week in NL. Wel even wennen, alhoewel het aan de andere kant ook weer zo vertrouwd is. Wel hebben we al weer vaak de laatste foto’s en video beelden van Kaoma bekeken. Nu weer verder dromen over wat nu……….
Eerst maar eens bevallen van Uk en kijken hoe het gaat met twee kleine koters. Tom gaat voor 20 uur per week in Den Haag werken en ik ga over drie maanden waarschijnlijk een weer naar school, mits dat gaat met de kids. Verder vooral veel nadenken over waar we willen gaan wonen. Engeland staat momenteel heel erg hoog op de lijst, alhoewel enkele maanden terug naar Zambia om Robyn-Anne en Edjan te helpen met de lodge ook absoluut hoog staat. Ach toch ook wel weer heel erg leuk dat we nog geen idee hebben waar we over een jaar zitten.
Vera vermaakt zich tot nu toe in ieder geval prima. Krijgt natuurlijk ook erg veel aandacht van papa en mama de hele dag om zich heen en daarbij opa’s en oma’s natuurlijk. De eerste dagen trok ze steeds alle kleren uit maar ook aan de dikke truien en broeken lijkt ze al gewend. Alleen moeten we nog wel oppassen als we de deur openen dat ze niet zonder jas, handschoenen, muts naar buiten gaat. In Kaoma was ze ongeveer 8 uur per dag buiten en nu mits het niet regent misschien een half uurtje. Toch lijkt zij zich het beste aan te passen.
He lieve lui,
Ik wilde eigenlijk alleen een kort mailtje schrijven om jullie allen een onwijs gelukkig nieuw jaar te wensen en jullie te laten weten waar we uithangen.
Bij deze: Happy Happy New Year en hopelijk allemaal tot gauw.
vanaf 5 januari zijn we weer te bereiken in Amstelveen:
Asserring 27
1187 RJ Amstelveen
Tel: 020- 3452600
tomkoknl@yahoo.com
Veel liefs Vera, Uk, Tom en Margriet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
