Onze nieuwe hoofdstad
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Vera, Joris, Margriet & Tom
20 November 2000 | Zambia, Lusaka
Zaterdag 18 November 2000
Lieve allemaal,
Het is nu zondagochtend 8.00uur Kenyaanse tijd (6.00) in Nederland. Kortom, erg vroeg. We zitten heerlijk relaxed in de lounge te wachten tot onze vlucht naar Lusaka gaat. Vermoeid en met heel veel gemengde gevoelens begin ik maar vast aan het eerste mailtje die we waarschijnlijk over enkele dagen pas kunnen versturen. Na zo’n overweldigend afscheid vragen we ons steeds maar weer af waarom we nu naar Afrika wilden. Maar nu ik weer een heel klein beetje van Nairobi gezien heb, heb ik ook wel weer heel veel zin. Heerlijk om te weten dat we zoveel goede vrienden hebben.
Gisteren een erg voorspoedige vlucht gehad. De hele dag films gekeken om maar niet tevveel te hoeven nadenken. Verder de ontzettend leuke en lieve cadeautjes uitgepakt.
Bij aankomst in Nairobi bleek meteen dat we voordeel hadden van ons dienstpaspoort want een visum bleek niet nodig en we hoefden ook niet in de rij voor de paspoortcontrole, dus stonden we na 15 minuten al buiten. Daar werden we opgewacht door Dick van de KLM. Na ingechecked te hebben in het hotel zijn we met hem mee naar huis gegaan voor een hapje en een drankje. Helaas konden we niet zo lang blijven aangezien we bijna omvielen van de slaap. Na enkele uurtjes slapen weer vroeg op om ons vliegtuig te halen. Nu dus wachten op wat komen gaat. Vandaag zal er wel niet veel gebeuren. Morgen begint het regelen van bankzaken, werkvergunning enzo. Hopelijk heb ik de goede papieren hiervoor bij mij. So much for now, ik ga maar even een spelletje doen op onze geweldige laptop. Tot later.
Lusaka, Zambia
Een leuk vliegveld waar we op aankomen. Een rustig landing over een lekker vlak baantje (sprak de vakidioot). Een eerste Afrikaanse kus op het continent. Op de koffers wachten en een stempel halen en we kunnen onze eerste stappen op Zambiaanse bodem zetten. Een chaffeur van de ambassade staat ons keuring op te wachten. Uit de radio klinken zo op zondag, een flink aantal vrome liedjes. Op weg naar het hotel valt ons op dat het er eigenlijk zo op eerste gezicht redelijk geordend uitziet. Langs de wegen mooie bomen in bloesem. Het regenseizoen is net begonnen. Doorvermoeid komen we in het Holiday Inn hotel aan. Gauw de airconditioning uit want daar willen we niet aan wennen. Kleren uit (’s is hier heet) en bungelen op bed. Beetje slapen en dan ’s avonds naar het weinig originele Amerikaanse restaurant in het hotel.
Eens even wat kloppen na twee werkdaagjes in Lusaka.
Zoals eigenlijk altijd zijn we hele dagen bezig met erg weinig. Maar de meeste dingen zouden we waarschijnlijk in Nederland niet in twee dagen gedaan krijgen. Registreren als arts bijvoorbeeld. In Nederland koste het waarschijnlijk niet zoveel wachttijd maar het zal je ook niet binnen twee dagen lukken om het voor elkaar te krijgen. Je hebt een flink aantal papieren nodig voor de inschrijving waar de ambassade blijkbaar niet een standaard overzicht van heeft. Een belangrijk document is een Engelse versie van je medicijnen bul.
Wachten is het motto hier maar dat wisten we natuurlijk eigenlijk wel. Wachten op transport, op afspreken van alles en nog wat.
Overal en aan iedereen vragen we zoveel mogelijk over het leven hier, de stad, bankrekening. Vandaag hobbelen we ook langs een aantal kantoren om aan een rijbewijs te komen. Met een brief van de ambassade in de hand lijkt het erop dat we worden vrijgesteld van een praktische rijtoets hier in Lusaka. Puntje van aandacht voor de mensen die langskomen dus. Als je al een auto kunt/wilt huren,mag je er dan wel mee rijden? Ons viel op dat op de lijst van landen van het internationaal rijbewijs ‘Zambia’ niet voorkomt. Iets wat van tevoren dus even goed geinformeerd moet worden. Voor het hotel zit een internet cafe waar we een aantal e-mailtjes versturen via ons yahoo adres. ‘k Ben benieuwd of het SMS berichtje naar paps en mams via het internet gelukt is. Boeiend idee toch dat je vanuit ee Zambiaans internet cafe via een Zuid-Afrikaanse internetsit een SMS kunt sturen naar iemand die met z’n mobiele telefoon in Frankrijk rijdt.
We hopen deze week een zambiaanse email account te openen bij Zamnet, Coppernet of Zamtel. Eerst maar eens horen wat ze ons te vertellen hebben over kosten en andere dingen. De e-mail markt lijkt hier te zijn geopend.
Als je er zo over nadenkt is het wachten tussen de verschillende afspraken eigenlijk wel lekker want je krijgt zoveel informatie dat je het in dat je het in de wachttijd allemaal even rustig op je kunt laten inwerken.
Margriet heeft ondertussen een aardig hoop papier verzamelt. Van jaarverslagen tot vijfjarenplannen, ze kan haar lol nog op.
Wij hebben ook een ontmoeting met Dr. Goran. Deze plastisch chirurg van Joegoslavisch komaf werkt hier al een flink aantal jaren samen met een Engelse orthopeed. Deze Prof. Jellis heeft een klein vliegtuig en vliegt daarmee vanaf de strip van z’n buurman naar verschillende ziekenhuizen in Zambia om noodzakelijke ingrepen te doen. Ik wil proberen hierbij aansluiting te zoeken. ’t Zou perfect zijn als ik m’n vliegbrevet zo nuttig zou kunnen maken. Maar er moet nog wel een hoop gebeuren voor het zo ver is vooral wat betreft vliegervaring. Van de verhalen van Dr. Goran lijkt erop dat Prof. Jellis wel assistentie kan gebruiken. Prof. Jellis is 60 en kan z’n energie dus misschien beter voor opereren gebruiken. Morgen ontmoet ik Jellis zelf. Vol verwachting.
Woensdag 15 november
Na even lekker gedut te hebben in ons hotel hier alvast weer een vervolg.
Vandaag veel bereikt. Nu hebben we ook een vroege start gemaakt. Om 8.00uur afspraak met een van de ‘adjunct’ directeuren van het Central Board of Health. Eerder deze week lukte de afspraak namelijk niet. Vervolgens nog een afspraak met de financiele man. Alle benodigde papierwerk voor mij (=Margriet) is in orde dus nu maar afwachten wanneer ik mijn werkvergunning. Kan wel enkele maanden tot een halfjaar duren. Ook de rijbewijzen zijn in de maak. Kortom het gaat goed. Ik heb namelijk begrepen dat het vaak minstens een week duurt voor je alles klaar hebt en bij mij dus maar 3 dagen. Verder ook nog langs de verschillende banken en internet providers geweest. Waarschijnlijk wordt het Zamnet maar als jullie dit mailtje krijgen weten we het dus zeker.
We hebben heerlijk gelunched met Chris, een vrouw die bij de ambassade werkt. Ze heeft samen met Tom Swahili gestudeerd in Leiden en werkt nu al weer een tijdje hier op de Ambassade (ach ja, het is toch maar een kleine wereld.
Het wordt een beetje een opsomming van alle regeldingen ben ik bang maar dan kunnen jullie zien dat we hier niet voor niets zitten en hard aan het werk zijn.
Ook het gesprek met Prof. Jellis heeft veel opgeleverd. Waarschijnlijk kan Tom wel eens met hem meevliegen maar in ieder geval heeft hij weer nuttige tips gegeven.
Daarnaast ook nuttige tips van een Nederlandse bioloog die af en toe hier een vliegtuigje huurt.
Goede oogst dus vandaag gelukkig want gisteren zag het er even naar uit dat er niemand was om ons overal naar toe te brengen. Zeker na een dag als gisteren waar we eigenlijk maar 2 dingen hebben kunnen doen en voor de rest alleen maar hebben gewacht.
Vanavond gaan we eten bij een man van de ambassade waar Tom morgen de hele dag mee op pad gaat voor de vliegerij. Ik heb morgen een afpsraak met de hoge baas op het gebied van gezondheidszorg. Wel een raar idee dat je daar een afspraak mee hebt. In Ned. zal het een hoop moeite kosten om zo’n hoge pief te mogen spreken. Voor het eerst ook alleen naar iemand toe. Tot nu toe hebben Tom en ik het steeds met ons tweetjes gedaan. Ach, ik moet ook maar eens een grote meid worden.
Het hete seizoen is hier inderdaad aangebroken. Elke boom onderweg wordt gekoesterd en we drinken liters water. Gisteren en ook vandaag geen regen dus dan koelt het ook niet echt af. Wel even wennen als je uit het natte, koude Holland komt.
Het is weer spelletjes tijd, tot later.
Vandaag een bankrekening geopend. We waren bij een aantal banken geweest maar uiteindelijk hebben we voor de Barclays Bank gekozen. Leek toch het betrouwbaarste en bovendien de goedkoopste. Je moet hier namelijk voor bijna alle bankhandelingen betalen. Ook het simpelweg houden van een rekening kost geld. We hebben een Euro rekening genomen.
Zaterdag 18 November 2000
We zijn net terug van winkelen. Kamwala market is een markt waar ze op z’n Afrikaanse van alles verkopen maar tegelijkertijd weer heel veel van hetzelfde.
We moesten onder andere verloopstekkers kopen om onze computer te kunnen aansluiten. Zoals in de meeste voormalige engelse kolonien hebben ze hier het engelse stekkersysteem. Op de markt zijn we ze tegen gekomen. Die zijn hier prima te koop. Deze hebben we nodig om vanaf maandag van onze e-mail gebruik te kunnen maken. We hebben inderdaad een Zamnet account genomen en vanochtend ook nog een proefabonnement genomen bij Coppernet.
Jullie kunnen ons dus vooralsnog bereiken op kok@zamnet.zm en op mtkok@coppernet.zm.
Bij Coppernet zijn ze nog niet zo lang met email bezig en dus zitten ze nog niet aan het plafond van hun capaciteit. Je krijgt er dus ter plekke een aacount. CopperNET is de voormalige IT afdeling van ZCCM. Dit staat voor Zambian Consolidated Copper Mines. Dit bedrijf was rond de onafhankelijkheid in Amerikaanse handen. Na de onafhankelijkheid is het genationaliseerd door de toenmalige president Kauna. Begin dit jaar is het weer verkocht aan de amerikaanse originele eigenaren. Het is 1 van de pilaren van de Zambiaanse economie. Ik geloof dat Zambia één van de grootste kopervoorraden ter wereld heeft.
Vervolgens naar een aantal reguliere winkels om twee hoofdkussens en een kookplaatje te kopen. Het is een beetje zo als ik had verwacht. Het lijk er namelijk op dat je hier echt alles kunt kopen. Morgen gaan we dan nog naar Manda Hill. Dat is een nieuw winkelcentrum wat eigenlijk alleen voor de upperclass is. Daar kun je echt alles kopen, zo leek het. Maar overal zit natuurlijk een prijs aan.
We beginnen allebei een beetje te acclimatiseren geloof ik. Margriet heeft nogal last van diaree maar het lijkt langzaam beter te gaan. In elk geval heeft ze niet meer dezelfde buikpijn die ze er eerder deze week bij had. Het acclimatiseren zal wel weer helemaal overnieuw beginnen nadat we in Kaoma zijn aangekomen.
We zijn Annette (voorganger van David, de arts die er nu zit) wel dankbaar voor de tip om in elk geval een week in Lusaka te blijven want dit is tenminste een beetje rustig acclimatiseren. We zijn gisteren veel op stap geweest met David. Hij is hier om ons op te halen en tegelijk een hoop klusjes te doen. Zo hebben we gisteren injectiespuiten gehaald, vaccinaties en medicijnen. Dat soort ritjes geven je langzaam een beter beeld van Lusaka.
David logeert in de zogenaamde ambassadeflat. Hier kunnen de Nederlandse artsen gebruik van maken als ze in Lusaka zijn. Het is eigenlijk een aardig groot huis. Pico voor elkaar. Je kunt er gebeld worden en er is een keuken om te koken. Soms zitten er meerdere personen of gezinnen tegelijkertijd.
Nu, weer effe niks doen.
We zijn net van een dineetje met David, Rick en Petri (Rik’s vrouw) terug. Voor we morgen in alle vroegte vertrekken, toch nog maar even versturen, ons eerste mailtje uit Zambia. Veel liefs,
Margriet en Tom
Lieve allemaal,
Het is nu zondagochtend 8.00uur Kenyaanse tijd (6.00) in Nederland. Kortom, erg vroeg. We zitten heerlijk relaxed in de lounge te wachten tot onze vlucht naar Lusaka gaat. Vermoeid en met heel veel gemengde gevoelens begin ik maar vast aan het eerste mailtje die we waarschijnlijk over enkele dagen pas kunnen versturen. Na zo’n overweldigend afscheid vragen we ons steeds maar weer af waarom we nu naar Afrika wilden. Maar nu ik weer een heel klein beetje van Nairobi gezien heb, heb ik ook wel weer heel veel zin. Heerlijk om te weten dat we zoveel goede vrienden hebben.
Gisteren een erg voorspoedige vlucht gehad. De hele dag films gekeken om maar niet tevveel te hoeven nadenken. Verder de ontzettend leuke en lieve cadeautjes uitgepakt.
Bij aankomst in Nairobi bleek meteen dat we voordeel hadden van ons dienstpaspoort want een visum bleek niet nodig en we hoefden ook niet in de rij voor de paspoortcontrole, dus stonden we na 15 minuten al buiten. Daar werden we opgewacht door Dick van de KLM. Na ingechecked te hebben in het hotel zijn we met hem mee naar huis gegaan voor een hapje en een drankje. Helaas konden we niet zo lang blijven aangezien we bijna omvielen van de slaap. Na enkele uurtjes slapen weer vroeg op om ons vliegtuig te halen. Nu dus wachten op wat komen gaat. Vandaag zal er wel niet veel gebeuren. Morgen begint het regelen van bankzaken, werkvergunning enzo. Hopelijk heb ik de goede papieren hiervoor bij mij. So much for now, ik ga maar even een spelletje doen op onze geweldige laptop. Tot later.
Lusaka, Zambia
Een leuk vliegveld waar we op aankomen. Een rustig landing over een lekker vlak baantje (sprak de vakidioot). Een eerste Afrikaanse kus op het continent. Op de koffers wachten en een stempel halen en we kunnen onze eerste stappen op Zambiaanse bodem zetten. Een chaffeur van de ambassade staat ons keuring op te wachten. Uit de radio klinken zo op zondag, een flink aantal vrome liedjes. Op weg naar het hotel valt ons op dat het er eigenlijk zo op eerste gezicht redelijk geordend uitziet. Langs de wegen mooie bomen in bloesem. Het regenseizoen is net begonnen. Doorvermoeid komen we in het Holiday Inn hotel aan. Gauw de airconditioning uit want daar willen we niet aan wennen. Kleren uit (’s is hier heet) en bungelen op bed. Beetje slapen en dan ’s avonds naar het weinig originele Amerikaanse restaurant in het hotel.
Eens even wat kloppen na twee werkdaagjes in Lusaka.
Zoals eigenlijk altijd zijn we hele dagen bezig met erg weinig. Maar de meeste dingen zouden we waarschijnlijk in Nederland niet in twee dagen gedaan krijgen. Registreren als arts bijvoorbeeld. In Nederland koste het waarschijnlijk niet zoveel wachttijd maar het zal je ook niet binnen twee dagen lukken om het voor elkaar te krijgen. Je hebt een flink aantal papieren nodig voor de inschrijving waar de ambassade blijkbaar niet een standaard overzicht van heeft. Een belangrijk document is een Engelse versie van je medicijnen bul.
Wachten is het motto hier maar dat wisten we natuurlijk eigenlijk wel. Wachten op transport, op afspreken van alles en nog wat.
Overal en aan iedereen vragen we zoveel mogelijk over het leven hier, de stad, bankrekening. Vandaag hobbelen we ook langs een aantal kantoren om aan een rijbewijs te komen. Met een brief van de ambassade in de hand lijkt het erop dat we worden vrijgesteld van een praktische rijtoets hier in Lusaka. Puntje van aandacht voor de mensen die langskomen dus. Als je al een auto kunt/wilt huren,mag je er dan wel mee rijden? Ons viel op dat op de lijst van landen van het internationaal rijbewijs ‘Zambia’ niet voorkomt. Iets wat van tevoren dus even goed geinformeerd moet worden. Voor het hotel zit een internet cafe waar we een aantal e-mailtjes versturen via ons yahoo adres. ‘k Ben benieuwd of het SMS berichtje naar paps en mams via het internet gelukt is. Boeiend idee toch dat je vanuit ee Zambiaans internet cafe via een Zuid-Afrikaanse internetsit een SMS kunt sturen naar iemand die met z’n mobiele telefoon in Frankrijk rijdt.
We hopen deze week een zambiaanse email account te openen bij Zamnet, Coppernet of Zamtel. Eerst maar eens horen wat ze ons te vertellen hebben over kosten en andere dingen. De e-mail markt lijkt hier te zijn geopend.
Als je er zo over nadenkt is het wachten tussen de verschillende afspraken eigenlijk wel lekker want je krijgt zoveel informatie dat je het in dat je het in de wachttijd allemaal even rustig op je kunt laten inwerken.
Margriet heeft ondertussen een aardig hoop papier verzamelt. Van jaarverslagen tot vijfjarenplannen, ze kan haar lol nog op.
Wij hebben ook een ontmoeting met Dr. Goran. Deze plastisch chirurg van Joegoslavisch komaf werkt hier al een flink aantal jaren samen met een Engelse orthopeed. Deze Prof. Jellis heeft een klein vliegtuig en vliegt daarmee vanaf de strip van z’n buurman naar verschillende ziekenhuizen in Zambia om noodzakelijke ingrepen te doen. Ik wil proberen hierbij aansluiting te zoeken. ’t Zou perfect zijn als ik m’n vliegbrevet zo nuttig zou kunnen maken. Maar er moet nog wel een hoop gebeuren voor het zo ver is vooral wat betreft vliegervaring. Van de verhalen van Dr. Goran lijkt erop dat Prof. Jellis wel assistentie kan gebruiken. Prof. Jellis is 60 en kan z’n energie dus misschien beter voor opereren gebruiken. Morgen ontmoet ik Jellis zelf. Vol verwachting.
Woensdag 15 november
Na even lekker gedut te hebben in ons hotel hier alvast weer een vervolg.
Vandaag veel bereikt. Nu hebben we ook een vroege start gemaakt. Om 8.00uur afspraak met een van de ‘adjunct’ directeuren van het Central Board of Health. Eerder deze week lukte de afspraak namelijk niet. Vervolgens nog een afspraak met de financiele man. Alle benodigde papierwerk voor mij (=Margriet) is in orde dus nu maar afwachten wanneer ik mijn werkvergunning. Kan wel enkele maanden tot een halfjaar duren. Ook de rijbewijzen zijn in de maak. Kortom het gaat goed. Ik heb namelijk begrepen dat het vaak minstens een week duurt voor je alles klaar hebt en bij mij dus maar 3 dagen. Verder ook nog langs de verschillende banken en internet providers geweest. Waarschijnlijk wordt het Zamnet maar als jullie dit mailtje krijgen weten we het dus zeker.
We hebben heerlijk gelunched met Chris, een vrouw die bij de ambassade werkt. Ze heeft samen met Tom Swahili gestudeerd in Leiden en werkt nu al weer een tijdje hier op de Ambassade (ach ja, het is toch maar een kleine wereld.
Het wordt een beetje een opsomming van alle regeldingen ben ik bang maar dan kunnen jullie zien dat we hier niet voor niets zitten en hard aan het werk zijn.
Ook het gesprek met Prof. Jellis heeft veel opgeleverd. Waarschijnlijk kan Tom wel eens met hem meevliegen maar in ieder geval heeft hij weer nuttige tips gegeven.
Daarnaast ook nuttige tips van een Nederlandse bioloog die af en toe hier een vliegtuigje huurt.
Goede oogst dus vandaag gelukkig want gisteren zag het er even naar uit dat er niemand was om ons overal naar toe te brengen. Zeker na een dag als gisteren waar we eigenlijk maar 2 dingen hebben kunnen doen en voor de rest alleen maar hebben gewacht.
Vanavond gaan we eten bij een man van de ambassade waar Tom morgen de hele dag mee op pad gaat voor de vliegerij. Ik heb morgen een afpsraak met de hoge baas op het gebied van gezondheidszorg. Wel een raar idee dat je daar een afspraak mee hebt. In Ned. zal het een hoop moeite kosten om zo’n hoge pief te mogen spreken. Voor het eerst ook alleen naar iemand toe. Tot nu toe hebben Tom en ik het steeds met ons tweetjes gedaan. Ach, ik moet ook maar eens een grote meid worden.
Het hete seizoen is hier inderdaad aangebroken. Elke boom onderweg wordt gekoesterd en we drinken liters water. Gisteren en ook vandaag geen regen dus dan koelt het ook niet echt af. Wel even wennen als je uit het natte, koude Holland komt.
Het is weer spelletjes tijd, tot later.
Vandaag een bankrekening geopend. We waren bij een aantal banken geweest maar uiteindelijk hebben we voor de Barclays Bank gekozen. Leek toch het betrouwbaarste en bovendien de goedkoopste. Je moet hier namelijk voor bijna alle bankhandelingen betalen. Ook het simpelweg houden van een rekening kost geld. We hebben een Euro rekening genomen.
Zaterdag 18 November 2000
We zijn net terug van winkelen. Kamwala market is een markt waar ze op z’n Afrikaanse van alles verkopen maar tegelijkertijd weer heel veel van hetzelfde.
We moesten onder andere verloopstekkers kopen om onze computer te kunnen aansluiten. Zoals in de meeste voormalige engelse kolonien hebben ze hier het engelse stekkersysteem. Op de markt zijn we ze tegen gekomen. Die zijn hier prima te koop. Deze hebben we nodig om vanaf maandag van onze e-mail gebruik te kunnen maken. We hebben inderdaad een Zamnet account genomen en vanochtend ook nog een proefabonnement genomen bij Coppernet.
Jullie kunnen ons dus vooralsnog bereiken op kok@zamnet.zm en op mtkok@coppernet.zm.
Bij Coppernet zijn ze nog niet zo lang met email bezig en dus zitten ze nog niet aan het plafond van hun capaciteit. Je krijgt er dus ter plekke een aacount. CopperNET is de voormalige IT afdeling van ZCCM. Dit staat voor Zambian Consolidated Copper Mines. Dit bedrijf was rond de onafhankelijkheid in Amerikaanse handen. Na de onafhankelijkheid is het genationaliseerd door de toenmalige president Kauna. Begin dit jaar is het weer verkocht aan de amerikaanse originele eigenaren. Het is 1 van de pilaren van de Zambiaanse economie. Ik geloof dat Zambia één van de grootste kopervoorraden ter wereld heeft.
Vervolgens naar een aantal reguliere winkels om twee hoofdkussens en een kookplaatje te kopen. Het is een beetje zo als ik had verwacht. Het lijk er namelijk op dat je hier echt alles kunt kopen. Morgen gaan we dan nog naar Manda Hill. Dat is een nieuw winkelcentrum wat eigenlijk alleen voor de upperclass is. Daar kun je echt alles kopen, zo leek het. Maar overal zit natuurlijk een prijs aan.
We beginnen allebei een beetje te acclimatiseren geloof ik. Margriet heeft nogal last van diaree maar het lijkt langzaam beter te gaan. In elk geval heeft ze niet meer dezelfde buikpijn die ze er eerder deze week bij had. Het acclimatiseren zal wel weer helemaal overnieuw beginnen nadat we in Kaoma zijn aangekomen.
We zijn Annette (voorganger van David, de arts die er nu zit) wel dankbaar voor de tip om in elk geval een week in Lusaka te blijven want dit is tenminste een beetje rustig acclimatiseren. We zijn gisteren veel op stap geweest met David. Hij is hier om ons op te halen en tegelijk een hoop klusjes te doen. Zo hebben we gisteren injectiespuiten gehaald, vaccinaties en medicijnen. Dat soort ritjes geven je langzaam een beter beeld van Lusaka.
David logeert in de zogenaamde ambassadeflat. Hier kunnen de Nederlandse artsen gebruik van maken als ze in Lusaka zijn. Het is eigenlijk een aardig groot huis. Pico voor elkaar. Je kunt er gebeld worden en er is een keuken om te koken. Soms zitten er meerdere personen of gezinnen tegelijkertijd.
Nu, weer effe niks doen.
We zijn net van een dineetje met David, Rick en Petri (Rik’s vrouw) terug. Voor we morgen in alle vroegte vertrekken, toch nog maar even versturen, ons eerste mailtje uit Zambia. Veel liefs,
Margriet en Tom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
