April 2001

Lieve luitjes
Nou, nou, wat een terugreis zeg! Eerst het gedoe op Schiphol, toen vertraging in Nairobi en vervolgens ook nog weer in Harare. Maar we hebben wel vanaf Amsterdam naar Nairobi business class gezeten. Hoewel we met vertraging aankwamen, stond Laureijs heel lief op ons te wachten met onze eigen auto. Die stallen we namelijk ‘altijd’ bij hen. Het scheelde dat Laureijs nu kwam want Marco (een vriend van hun) rijdt niet in onze auto. Dat zou betekend hebben dat we eerst een uur naar Kafue zouden moeten rijden om onze auto te gaan halen voor het doen van boodschappen en ziekenhuisklusjes. Niet nodig dus.
Helaas reisde onze bagage niet mee: resultaat, we moesten 2 dagen op onze bagage wachten dus uiteindelijke tijd genoeg voor boodschappen. We hebben daarop een 3-tal nachten bij Gerda en Laureijs van Suntech geslapen. Maar uiteindelijk kwamen woensdag alle koffers aan. De heerlijke Goudse kaas die we van Tom’s moeder hadden gekregen (niet vertellen aan de douane hoor i.v.m. MKZ (we zullen het niet voluit schrijven)).
Het leek erop dat het in Amsterdam was blijven staan want alles was een beetje natgeregend en dat kan alleen bij jullie! Hier is het regenseizoen namelijk over.
Lange weg naar huis gereden met zo mogelijk nog meer potholes.Echt een kleine 7 uur rijden nu. We zullen in het vervolg nog eerder uit Lusaka moeten vertrekken. Het laatste uur reden we pal oost tegen een schitterende zon in…… En de meeste Zambianen langs de weg hebben natuurlijk geen idee dat dit in de auto betekent dat je hen haast niet langs de weg ziet lopen, immers ze hebben waarschijnlijk nog nooit een auto bestuurd.
Maar het was wel lekker om in een goed verzorgd huis weer thuis te komen. Naomi had zelfs wat bloemetjes in een vaasje gezet en aan appeltaart gebakken!
Ik ben gelijk al weer volop bezig. Jaap en Marita, plus Blablabla (Lozi voor Barbara) zijn een weekend naar Kafue national park en dat betekent dat ik er dus weer meteen alleen voorstaat. En meteen weer met alle tekortkomingen geconfronteerd: met als gevolg dat Tom gisterenmiddag stond bij te lichten bij een keizersnede omdat de OK lamp het weer eens niet doet. Tom heeft 'm eerst geprobeerd te repareren maar dat ging op dat moment niet. Wel leuk natuurlijk voor Tom om te assisteren. Gisterenochtend en vanochtend is Tom druk bezig geweest met het voeren van alle beesten, verschonen van het water in de eendenvijver, bewateren van het gras (toekomstig hooi) en de moestuin, kortom, de farm is weer open! En omdat de medewerkers vanwege Pasen een lang weekend vrij heeft, komt het allemaal op boer Kok aan. De honden en de kat zijn er prima aan toe.
En de klompen zijn al ingewijd! Daarnaast is Tom druk met het bewateren van ons toekomstige hooi alhoewel we nog even twijfelen of het wel ‘hooigras’ is aangezien het blaadjes heeft.....
We hebben 4 kuikentjes erbij en alweer 7 nieuwe eieren. Helaas is vandaag een geitje gestorven... De nachtwacht had z'n koord om z'n nek te stom geknoopt dus het arme beest is gestikt....
Verder vandaag een eerste aanzet met de pingpongtafel en de tweede stap met de houtdraaibank.
Daarnet hebben we een heerlijk maaltijd verschalkt. Vanuit Kafue hadden we een pompoen meegenomen die we met wat Port, azijn, suiker en eigen bosuitjes (en een beetje kippenbouillon) tot een heerlijk soepje hebben omgetoverd. Een tonijnpastaatje volgde, samen met homegrown sla, aangemaakt met tomaat, komkommer en wederom een homegrown bosui. Kortom, niks te klagen en het wordt nog beter als er meer groenten in de tuin komt in de komende maanden.
Wat betreft landelijk nieuws is er een grote discussie gaande of de huidige president, Frederick Chiluba nu wel of niet een derde ambtstermijn moet krijgen. Hij heeft volgens de grondwet maar recht op 2 en werd in het verleden juist geprezen omdat hij altijd van de daken riep dat presidenten hun tijd van opstappen moesten erkennen. Daarom had hij zelf dat maximum van 2 termijnen ingevoerd! Wat goed is om te zien is dat er echt flink gediscussieerd wordt over dit onderwerp. De kranten, met name natuurlijk de niet regeringskranten die je hier wel hebt (bv. de Monitor) voeren felle discussies. Vanuit de huidige regering hebben nagenoeg alle ministers (2 niet) zich tegen de derde termijn verklaard. Zelfs hier in Kaoma hangen plakaten tegen een derde termijn. Elke vrijdag rijden honderden automobilisten al toeterend over Cairo Road (is Kalverstraat van Lusaka) uit protest tegen de derde termijn. De politie heeft nu gezegd dat ze misbruik maken en de verkeersveiligheid in gevaar brengen maar ze gaan er gewoon mee door. Daarnaast zie je veel mensen met een groen lintje lopen. Een rood lintje betekent solidariteit met HIV/AIDS patiënten, een groene betekent dat de drager tegen de derde termijn is.
zondag 22 april 2001,
Vanuit bed een update:
Vandaag zijn mijn ouders 35 jaar getrouwd (dat jullie het maar even weten!!!!) Gisteren hebben we out of africa na gespeeld. Eerst in onze tuin met beautiful view een partijtje tafeltennis gespeeld op de nieuwe tafel die Tom vrijdag heeft afgemaakt. Een supersnelle tafel. Dus voor alle gasten die nog komen gaan, ik zou maar vast gaan oefenen. Vervolgens een verfrissende duik in ons zwembad alwaar we een aantal baantjes hebben getrokken. Let wel met een glas koele wijn in de hand. Als klap op de vuurpijl heerlijk ge-BBQd aan een keurig gedekte tafel in de tuin (ook weer met schitterend vergezicht) Dan voelen we ons echt allebei God in Frankrijk. Wat een hardship hè.
Als er af en toe maar zulke dagen bij zitten dan weten we weer waarvoor we het doen. Vorig weekend begon ik namelijk een beetje te twijfelen aangezien het zo ongelofelijk druk was met allerlei gecompliceerde patiënten. Voor de medici onder ons (twee patiënten met een volvulus, een ileus , een mogelijke miltruptuur en een sectio in 1 weekend) is toch wel een beetje veel voor een arts. Gelukkig is dit eerder uitzondering dan regel maar toch. Helemaal omdat Jaap en Marita er niet waren om te assisteren of in ieder geval te overleggen. Gelukkig is het allemaal redelijk goed afgelopen.
Ook afgelopen week weer de nodige management perikelen gehad. Voor ik naar Nederland ging hadden we met de clinical officers (= “HBO dokters”, na de middelbare school drie jaar medische scholing) afgesproken dat zij weer diensten zouden gaan doen. In heel Zambia doen clinical officers dienst als eerste en als het te ingewikkeld is wordt de arts erbij geroepen. In Kaoma is dat helaas anders aangezien David het vorig jaar veranderd heeft omdat er te weinig clinical officers ( = CO) waren. Nu hebben Jaap en ik dus om en om als eerste dienst terwijl er eigenlijk een filter van de clinical officers tussen hoort te zitten. Wat onze baan onnodig zwaar maakt omdat we gemiddeld 1 keer per avond/nacht geroepen worden. Nu hebben we afgelopen vrijdag een gesprek met de CO,s gehad hierover maar nu verbinden ze er zo ongelofelijk veel voorwaarden aan dat het bijna onmogelijk wordt om de regeling weer terug te draaien. De bloeddruk van Jaap, Marita en mijzelf heeft absoluut een hoogtepunt bereikt. Jemig wat een onmogelijke lui. Een vond het een inbreuk in zijn familie leven als hij steeds van huis geroepen werd. (alsof het voor ons geen inbreuk is). Een andere CO vond zichzelf te senior voor diensten, die fase had hij gepasseerd (en dan te bedenken dat Jaap en ik op meer senior zijn dan hij). Zij zouden dan de diensten moeten verdelen met zeven mensen terwijl wij het door 2 en een half moeten verdelen. Bah ik wordt weer boos. Kortom een stelletje loosers bij elkaar. Bij Jaap en mij was daarna wel echt even het plezier in het werk totaal verdwenen. Het nadeel is dat als wij ons werk er bij neerleggen, niet de CO’s maar de patiënten er onder lijden. Helaas weten de CO’s dat wij nooit de patiënten de dupe zullen laten worden.
Maar genoeg opwinding weer voor de zondag ochtend. Zometeen gaan Tom en ik een beetje van kaoma en omstreken verkennen op de fiets. Zoveel heb ik namelijk nog niet gezien hiervan.
Volgend weekend gaan we met z’n allen naar Lusaka voor the Dutch Doctors Meeting. Dit is een jaarlijks terugkerend fenomeen rond koninginnedag. Twee dagen worden er allerlei medische onderwerpen besproken en vervolgens is er een receptie bij de ambassade met haring. Aansluitend is er dan een feest ter ere van de Koningin. Wel zin in.!
Tijd om mijn bed te verlaten. Tot later.
We zitten ondertussen aan de vooravond van ons vertrek naar Lusaka. Elk jaar organiseert de ambassade, voorafgaand aan de viering van Koninginnedag, een artsenmeeting voor alle NL artsen in Zambia (ongeveer 30). Er wordt dan een soort conferentie gehouden met allerlei NL en Zambiaanse sprekers. En dan, zaterdag, Koninginnedag. Dat kan hier wel gevierd worden, in tegenstelling tot in Meppel en Hoogeveen! Dus, oranje petten inpakken en rijen maar. Haring eten. Bij terugkomst vertellen we jullie wel weer hoe het was.