Lieve luitjes no. 9
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Vera, Joris, Margriet & Tom
18 Augustus 2010 | Zambia, Lusaka
Lieve luitjes 9
Lang geleden dat we geschreven hebben. Dat is volgens mij alleen maar een goed teken. We settelen ons steeds meer. Alhoewel de frustraties vandaag weer ver boven normaal waren, maar daarover later meer. Tom had al enkele steekwoorden opgeschreven dus daar zal ik dan ook maar beginnen.
Allereerst de Dutch doctors meeting het weekend van koninginnedag. Wij zijn donderdag al naar Lusaka gereden aangezien de meeting vrijdag ochtend al vroeg begon. Naar deze meeting komen alle Nederlandse artsen die werkzaam zijn in Zambia met meestal iemand vanuit hun district. Twee dagen lang zijn er allerlei gezondheidszorg gerelateerde praatjes gehouden door de verschillende artsen. Allemaal erg leuk alleen hadden ze een beetje teveel praatjes in twee dagen gepropt waardoor de laatste voordrachten soms wel erg moeilijk waren om te volgen. Erg leuk om alle ervaringen van andere artsen te horen. Als je al die verhalen hoort dan hebben wij het nog niet zo slecht. Zeker wat betreft personeel zitten andere ziekenhuizen toch soms wel erg beneden het minimum qua bezetting.
Op zaterdag avond waren we allen uitgenodigd bij de ambassadeur voor een borrel en een haring ter gelegenheid van koninginnedag. Werkelijk ontzettend veel heerlijke echt Hollandse dingen zoals paling, haring, komijnekaas etc. Kortom we hebben ons heerlijk tegoed gedaan aan al die lekkernijen. Er wonen toch wel erg veel NL-ers in Zambia. Aansluitend was er een feest bij Rik Peperkorn van de ambassade. Hij is de man verantwoordelijk voor alle gezondheidszorg dingen. Heerlijk een paar uur aan het swingen geweest. De volgende dag stond weer in het kader van het ziekenhuis. Op maandag zijn we terug gereden naar Kaoma. Aldaar troffen we een redelijk georganiseerd ziekenhuis aan, alhoewel er wel een paar dingen mis waren gegaan.
Terug in Kaoma stond ik er alleen voor. Voor het eerst drie weken zonder overleg mogelijkheden (waar soms toch echt wel behoefte naar is.). Gelukkig zijn vanaf die tijd de clinical officers nachtdienst gaan doen waardoor de calls voor mij een stuk rustiger werden. Dat wonderen de wereld nog niet uitzijn wordt hier toch steeds maar weer bewezen. De dag voor we naar Lusaka vertrokken hebben Marita en ik nog een jongen geopereerd die een schotwond in zijn brein had. Op de foto was nog allerlei hagel te zien diep in de hersenen. Marita en ik hebben de wond keurig schoongemaakt en dicht gehecht maar er zat toch wel een groot gat in zijn schedel waardoor hersenweefsel naar buiten kwam. Luguber he. In ieder geval hebben we blijkbaar toch goed behandeld wat toen ik terug kwam was hij al in staat om te lopen ed. Uiteindelijk heb ik hem twee weken later in redelijke gezondheid ontslagen en voor second opinion naar Lusaka gestuurd op eigen verzoek. Wel de nodige stress momenten gehad in de drie weken die Jaap en Marita weg waren maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.
Tom heeft zijn eerste computercursus gegeven aan 5 mensen. Drie betalende mensen en iemand van het ziekenhuis en van Home based care. Een groot succes. Er zijn al zoveel mensen naar mij toegekomen om info over de cursus. Waarschijnlijk gaat hij 10 per jaar geven. Ik heb vanavond nog een vervolgcursus aan twee dames gegeven.
Het is nu vrijdagavond 8 juni. 23.45 uur. Normaal lig ik rond deze tijd al zeker een uur te pitten maar vanavond ben ik een beetje hyper. Ik heb vandaag namelijk niet hard gewerkt en dat ben ik een beetje verleerd. Het ziekenhuis personeel is namelijk aan het staken en daardoor zijn we alleen nog maar open voor noodgevallen. Tot gisteren hebben we het kunnen rekken maar vandaag moesten we er toch echt aan geloven. De regering heeft namelijk een tijd geleden honderd procent salarisverhoging belooft. Tot nu toe is er echter alleen nog maar gedonder geweest met de salarissen waardoor de meeste civil servants het werk al een tijdje geleden neergelegd hebben en Kaoma dus sinds vandaag. De regering is de laatste tijd zo ongelofelijk corrupt bezig dat ik er eigenlijk wel achter sta.
Laat ik bij het begin beginnen. Chiluba is de huidige president. Eind dit jaar moeten er verkiezingen gehouden worden waarbij Chiluba graag voor de derde keer gekozen wil worden. Nu heeft hij zelf bij zijn aantreden de grondwet veranderd omdat hij vond dat een president niet langer dan twee termijnen mocht dienen. Hij heeft nu macht geroken en is een beetje doorgedraaid. alle ministers die tegen een derde termijn waren heeft hij ontslagen en allemaal “vriendjes” weer aangenomen. Nu had een minister van voor alle ontslagen dus een beter loon belooft maar hij is dus nu weg. Hoe het helemaal precies zit weet ik ook niet maar in ieder geval staken in veel steden alle civil servants. Dat wil zeggen alle ambtenaren, leraren en verpleging. Helemaal in Lusaka schijnt het nu een grote bende te zijn.Deze zelfde “geliefde”Chiluba heeft ook voor een conferentie voor een soort EU in Afrika, 65 Mercedessen over laten komen uit Duitsland zodat alle 65 ministers in ieder geval een goede auto hebben voor wel twee dagen. Verder heeft hij voor diezelfde 65 mensen 65 villa’s laten bouwen. Wederom voor alleen maar 2 dagen. Totaal waarde 64 miljard kwacha ( genoeg om alle civil servants een heel jaar een fatsoenlijk salaris te bieden.) Kortom en grote boef met hoofdletters.
Deze hele regering moet dus eigenlijk weg maar ja eer je dat voor elkaar hebt…..
In ieder geval staken wij sinds vandaag mee. Ik heb vanochtend iedereen die ook maar enigszins aan de beterende hand was ontslagen om een minimale bedbezetting te creëren. Nu is op elke afdeling een verpleegkundige gedurende de dag en de nacht. Tevens is er een clinical officer overdag en een ’s nachts. De dokters springen in waar nodig. Vandaag dus echt alleen maar naar de hoognodige patiënten gekeken en verder niet zoveel gedaan. Gelukkig waren er nog wel enkele verpleegkundigen bereid om te werken anders hadden we de tent moeten sluiten zoals in Livingstone is gebeurd. Ik ben benieuwd hoe lang dit allemaal gaat duren. Ik hoop niet al te lang want dan konden er nog wel eens mensen onnodig overlijden aangezien de patiënten nu toch wegblijven nu ze weten dat we staken.
Ik leer steeds meer management dingen hier.
Morgen meer : ik ga nu toch maar naar bed aangezien ik ook dienst heb dit weekend en dus elk moment geroepen kan worden.
Welterusten.
zaterdag 9 juni 2001.
Net terug van het ziekenhuis waar het erg rustig is. Het lijkt wel dat nu wij staken er ook geen mensen meer ziek worden.
Heb ik dus mooi tijd om deze brief af te schrijven.
Het is toch een beetje te koud om lekker buiten te zitten en boekje te lezen. De winter is nu echt aangebroken. Het is vandaag bewolkt en het waait heel hard, wat het redelijk fris maakt. Met name in de ochtend en ’s avonds. Nu breekt de periode aan dat alles langzaam dor gaat worden.In de vallei voor ons zie je het groen al steeds meer verdwijnen. Maar desondanks is het uitzicht nog steeds schitterend en zal het denk ik ook wel blijven.
Terug naar wat er de afgelopen tijd is gebeurd.
Onze keuken is eindelijk af. Alles is geverfd en een nieuw plafond in de pantry. Ook de wasmachine heeft nu een normale afvoer. Heerlijk om een schone en opgeruimde keuken te hebben.
Verder is het huis van onze buurman helemaal opgeknapt. Dit huis hoort bij ons huis en Stanley woont daar met zijn hele familie (tuinman) Het huis viel bijna uit elkaar op bepaalde plekken dus hadden Tom en ik besloten dat we dat ook op zouden knappen. Hij heeft nu weer een fatsoenlijk toilet en douche. Nu alleen nog een likje verf en dan woont de buurman ook weer normaal.
De nachtwakers hebben nu ook eindelijk een stenen huisje wat wel nodig is, zeker in de winter.
Ons hele erf staat ondertussen vol met nieuwe huisjes. De kippen hebben al een erg mooi onderkomen gekregen toen Tom’s ouders hier waren. Vorige maand hebben Tom en ik ook een mooi huis voor de honden gemaakt. Het enige probleem nu nog is dat alleen Suma er maar in wil liggen en Igor er gewoon voor blijft liggen. Ach als het echt koud wordt zal ook hij er wel in gaan denk ik.
Wat de boerderij betreft: die floreert steeds meer. We hebben er 7 kuikentjes bij en er zit nog een kip op ongeveer 12 eieren te broeden. We hebben moeder kip en kuikentjes nu in een ander hok gezet omringt met kippengaas aangezien we van de vorige kuikentjes maar een hebben overgehouden. Die kropen namelijk steeds het hok uit door het iets te grote gaas om vervolgens waarschijnlijk door katten opgesmikkeld te worden. Nu pakken we het dus beter aan. Verder is een van onze eenden eieren aan het leggen terwijl we niet eens een mannetjes eend hebben. Nu zagen we gisteren dat onze haan ook genoegen neemt met een eend dus dat is waarschijnlijk de reden. We laten de eieren maar niet uitbroeden als dat überhaupt kan want daar moet dan wel een heel raar beest uitkomen.
Hadden we al verteld dat Tom zijn eerste Afrikaanse vlieguren heeft gemaakt. Prof. Jellis is een Orthopeed die zijn eigen vliegtuig heeft en daarmee allerlei ziekenhuizen in Zambia aandoet. Toen we nog maar net in Zambia waren hadden we al een keer contact gezocht maar nu op de Dutch doctors meeting hebben we hem weer gesproken. Halverwege Mei zou hij naar Mongu vliegen om daar te opereren. Toen Tom vroeg of hij mee kon vliegen was het eigenlijk niet mogelijk aangezien er geen plaats meer in het vliegtuig zou zijn. Hij vliegt namelijk altijd met een plastisch chirurg en een assistent. De vierde plek wordt ingenomen door allerlei materialen die nodig zijn bij de OK’s. Ik heb toen voorgesteld dat ik naar Mongu kon komen met de auto om te assisteren zodat er een plek voor Tom zou zijn. Zo geschiedde. Tom is met de bus naar Lusaka gegaan en heeft vervolgens van Lusaka naar Senanga naar Mongu gevlogen en weer terug. Hij heeft de meeste tijd zelf gevlogen dus weer 5 uur voor zijn vliegbrevet. Daarnaast was het natuurlijk voor mij ook een schitterende ervaring om allerlei orthopedische OK’s te assisteren. Twee vliegen in een klap.
Tom zit momenteel in NL voor een weekje. Hij is vorige week zondag vertrokken vanuit Kaoma., om vervolgens maandag naar Johannesburg te vliegen voor een conferentie. Nu zit hij in NL om een weekje in Hoofddorp te werken. Erg saai zo alleen hier. Gelukkig is Mariska momenteel voor een maand in Kaoma om wat tropen ervaring op het gebied van de verpleging op te doen. Zij is een verpleegkundige uit Leiden die voor enkele maanden in Zambia is. Zij heeft eerst twee maanden in Kafue gewerkt, een plaats net onder Lusaka. Volgende maand komt er een medisch studente om haar verpleegstage hier te doen. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog Barbara de co-assistent uit Amsterdam. Zij komt maandag terug van een korte vakantie met haar ouders en brengt dan ook gelijk twee vriendinnen mee. Kortom het is hier een complete Mukuwa ( Lozi voor blanken) invasie.
Lunch tijd nou!! Tot mails en veel liefs
Tom en Margriet
Lang geleden dat we geschreven hebben. Dat is volgens mij alleen maar een goed teken. We settelen ons steeds meer. Alhoewel de frustraties vandaag weer ver boven normaal waren, maar daarover later meer. Tom had al enkele steekwoorden opgeschreven dus daar zal ik dan ook maar beginnen.
Allereerst de Dutch doctors meeting het weekend van koninginnedag. Wij zijn donderdag al naar Lusaka gereden aangezien de meeting vrijdag ochtend al vroeg begon. Naar deze meeting komen alle Nederlandse artsen die werkzaam zijn in Zambia met meestal iemand vanuit hun district. Twee dagen lang zijn er allerlei gezondheidszorg gerelateerde praatjes gehouden door de verschillende artsen. Allemaal erg leuk alleen hadden ze een beetje teveel praatjes in twee dagen gepropt waardoor de laatste voordrachten soms wel erg moeilijk waren om te volgen. Erg leuk om alle ervaringen van andere artsen te horen. Als je al die verhalen hoort dan hebben wij het nog niet zo slecht. Zeker wat betreft personeel zitten andere ziekenhuizen toch soms wel erg beneden het minimum qua bezetting.
Op zaterdag avond waren we allen uitgenodigd bij de ambassadeur voor een borrel en een haring ter gelegenheid van koninginnedag. Werkelijk ontzettend veel heerlijke echt Hollandse dingen zoals paling, haring, komijnekaas etc. Kortom we hebben ons heerlijk tegoed gedaan aan al die lekkernijen. Er wonen toch wel erg veel NL-ers in Zambia. Aansluitend was er een feest bij Rik Peperkorn van de ambassade. Hij is de man verantwoordelijk voor alle gezondheidszorg dingen. Heerlijk een paar uur aan het swingen geweest. De volgende dag stond weer in het kader van het ziekenhuis. Op maandag zijn we terug gereden naar Kaoma. Aldaar troffen we een redelijk georganiseerd ziekenhuis aan, alhoewel er wel een paar dingen mis waren gegaan.
Terug in Kaoma stond ik er alleen voor. Voor het eerst drie weken zonder overleg mogelijkheden (waar soms toch echt wel behoefte naar is.). Gelukkig zijn vanaf die tijd de clinical officers nachtdienst gaan doen waardoor de calls voor mij een stuk rustiger werden. Dat wonderen de wereld nog niet uitzijn wordt hier toch steeds maar weer bewezen. De dag voor we naar Lusaka vertrokken hebben Marita en ik nog een jongen geopereerd die een schotwond in zijn brein had. Op de foto was nog allerlei hagel te zien diep in de hersenen. Marita en ik hebben de wond keurig schoongemaakt en dicht gehecht maar er zat toch wel een groot gat in zijn schedel waardoor hersenweefsel naar buiten kwam. Luguber he. In ieder geval hebben we blijkbaar toch goed behandeld wat toen ik terug kwam was hij al in staat om te lopen ed. Uiteindelijk heb ik hem twee weken later in redelijke gezondheid ontslagen en voor second opinion naar Lusaka gestuurd op eigen verzoek. Wel de nodige stress momenten gehad in de drie weken die Jaap en Marita weg waren maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.
Tom heeft zijn eerste computercursus gegeven aan 5 mensen. Drie betalende mensen en iemand van het ziekenhuis en van Home based care. Een groot succes. Er zijn al zoveel mensen naar mij toegekomen om info over de cursus. Waarschijnlijk gaat hij 10 per jaar geven. Ik heb vanavond nog een vervolgcursus aan twee dames gegeven.
Het is nu vrijdagavond 8 juni. 23.45 uur. Normaal lig ik rond deze tijd al zeker een uur te pitten maar vanavond ben ik een beetje hyper. Ik heb vandaag namelijk niet hard gewerkt en dat ben ik een beetje verleerd. Het ziekenhuis personeel is namelijk aan het staken en daardoor zijn we alleen nog maar open voor noodgevallen. Tot gisteren hebben we het kunnen rekken maar vandaag moesten we er toch echt aan geloven. De regering heeft namelijk een tijd geleden honderd procent salarisverhoging belooft. Tot nu toe is er echter alleen nog maar gedonder geweest met de salarissen waardoor de meeste civil servants het werk al een tijdje geleden neergelegd hebben en Kaoma dus sinds vandaag. De regering is de laatste tijd zo ongelofelijk corrupt bezig dat ik er eigenlijk wel achter sta.
Laat ik bij het begin beginnen. Chiluba is de huidige president. Eind dit jaar moeten er verkiezingen gehouden worden waarbij Chiluba graag voor de derde keer gekozen wil worden. Nu heeft hij zelf bij zijn aantreden de grondwet veranderd omdat hij vond dat een president niet langer dan twee termijnen mocht dienen. Hij heeft nu macht geroken en is een beetje doorgedraaid. alle ministers die tegen een derde termijn waren heeft hij ontslagen en allemaal “vriendjes” weer aangenomen. Nu had een minister van voor alle ontslagen dus een beter loon belooft maar hij is dus nu weg. Hoe het helemaal precies zit weet ik ook niet maar in ieder geval staken in veel steden alle civil servants. Dat wil zeggen alle ambtenaren, leraren en verpleging. Helemaal in Lusaka schijnt het nu een grote bende te zijn.Deze zelfde “geliefde”Chiluba heeft ook voor een conferentie voor een soort EU in Afrika, 65 Mercedessen over laten komen uit Duitsland zodat alle 65 ministers in ieder geval een goede auto hebben voor wel twee dagen. Verder heeft hij voor diezelfde 65 mensen 65 villa’s laten bouwen. Wederom voor alleen maar 2 dagen. Totaal waarde 64 miljard kwacha ( genoeg om alle civil servants een heel jaar een fatsoenlijk salaris te bieden.) Kortom en grote boef met hoofdletters.
Deze hele regering moet dus eigenlijk weg maar ja eer je dat voor elkaar hebt…..
In ieder geval staken wij sinds vandaag mee. Ik heb vanochtend iedereen die ook maar enigszins aan de beterende hand was ontslagen om een minimale bedbezetting te creëren. Nu is op elke afdeling een verpleegkundige gedurende de dag en de nacht. Tevens is er een clinical officer overdag en een ’s nachts. De dokters springen in waar nodig. Vandaag dus echt alleen maar naar de hoognodige patiënten gekeken en verder niet zoveel gedaan. Gelukkig waren er nog wel enkele verpleegkundigen bereid om te werken anders hadden we de tent moeten sluiten zoals in Livingstone is gebeurd. Ik ben benieuwd hoe lang dit allemaal gaat duren. Ik hoop niet al te lang want dan konden er nog wel eens mensen onnodig overlijden aangezien de patiënten nu toch wegblijven nu ze weten dat we staken.
Ik leer steeds meer management dingen hier.
Morgen meer : ik ga nu toch maar naar bed aangezien ik ook dienst heb dit weekend en dus elk moment geroepen kan worden.
Welterusten.
zaterdag 9 juni 2001.
Net terug van het ziekenhuis waar het erg rustig is. Het lijkt wel dat nu wij staken er ook geen mensen meer ziek worden.
Heb ik dus mooi tijd om deze brief af te schrijven.
Het is toch een beetje te koud om lekker buiten te zitten en boekje te lezen. De winter is nu echt aangebroken. Het is vandaag bewolkt en het waait heel hard, wat het redelijk fris maakt. Met name in de ochtend en ’s avonds. Nu breekt de periode aan dat alles langzaam dor gaat worden.In de vallei voor ons zie je het groen al steeds meer verdwijnen. Maar desondanks is het uitzicht nog steeds schitterend en zal het denk ik ook wel blijven.
Terug naar wat er de afgelopen tijd is gebeurd.
Onze keuken is eindelijk af. Alles is geverfd en een nieuw plafond in de pantry. Ook de wasmachine heeft nu een normale afvoer. Heerlijk om een schone en opgeruimde keuken te hebben.
Verder is het huis van onze buurman helemaal opgeknapt. Dit huis hoort bij ons huis en Stanley woont daar met zijn hele familie (tuinman) Het huis viel bijna uit elkaar op bepaalde plekken dus hadden Tom en ik besloten dat we dat ook op zouden knappen. Hij heeft nu weer een fatsoenlijk toilet en douche. Nu alleen nog een likje verf en dan woont de buurman ook weer normaal.
De nachtwakers hebben nu ook eindelijk een stenen huisje wat wel nodig is, zeker in de winter.
Ons hele erf staat ondertussen vol met nieuwe huisjes. De kippen hebben al een erg mooi onderkomen gekregen toen Tom’s ouders hier waren. Vorige maand hebben Tom en ik ook een mooi huis voor de honden gemaakt. Het enige probleem nu nog is dat alleen Suma er maar in wil liggen en Igor er gewoon voor blijft liggen. Ach als het echt koud wordt zal ook hij er wel in gaan denk ik.
Wat de boerderij betreft: die floreert steeds meer. We hebben er 7 kuikentjes bij en er zit nog een kip op ongeveer 12 eieren te broeden. We hebben moeder kip en kuikentjes nu in een ander hok gezet omringt met kippengaas aangezien we van de vorige kuikentjes maar een hebben overgehouden. Die kropen namelijk steeds het hok uit door het iets te grote gaas om vervolgens waarschijnlijk door katten opgesmikkeld te worden. Nu pakken we het dus beter aan. Verder is een van onze eenden eieren aan het leggen terwijl we niet eens een mannetjes eend hebben. Nu zagen we gisteren dat onze haan ook genoegen neemt met een eend dus dat is waarschijnlijk de reden. We laten de eieren maar niet uitbroeden als dat überhaupt kan want daar moet dan wel een heel raar beest uitkomen.
Hadden we al verteld dat Tom zijn eerste Afrikaanse vlieguren heeft gemaakt. Prof. Jellis is een Orthopeed die zijn eigen vliegtuig heeft en daarmee allerlei ziekenhuizen in Zambia aandoet. Toen we nog maar net in Zambia waren hadden we al een keer contact gezocht maar nu op de Dutch doctors meeting hebben we hem weer gesproken. Halverwege Mei zou hij naar Mongu vliegen om daar te opereren. Toen Tom vroeg of hij mee kon vliegen was het eigenlijk niet mogelijk aangezien er geen plaats meer in het vliegtuig zou zijn. Hij vliegt namelijk altijd met een plastisch chirurg en een assistent. De vierde plek wordt ingenomen door allerlei materialen die nodig zijn bij de OK’s. Ik heb toen voorgesteld dat ik naar Mongu kon komen met de auto om te assisteren zodat er een plek voor Tom zou zijn. Zo geschiedde. Tom is met de bus naar Lusaka gegaan en heeft vervolgens van Lusaka naar Senanga naar Mongu gevlogen en weer terug. Hij heeft de meeste tijd zelf gevlogen dus weer 5 uur voor zijn vliegbrevet. Daarnaast was het natuurlijk voor mij ook een schitterende ervaring om allerlei orthopedische OK’s te assisteren. Twee vliegen in een klap.
Tom zit momenteel in NL voor een weekje. Hij is vorige week zondag vertrokken vanuit Kaoma., om vervolgens maandag naar Johannesburg te vliegen voor een conferentie. Nu zit hij in NL om een weekje in Hoofddorp te werken. Erg saai zo alleen hier. Gelukkig is Mariska momenteel voor een maand in Kaoma om wat tropen ervaring op het gebied van de verpleging op te doen. Zij is een verpleegkundige uit Leiden die voor enkele maanden in Zambia is. Zij heeft eerst twee maanden in Kafue gewerkt, een plaats net onder Lusaka. Volgende maand komt er een medisch studente om haar verpleegstage hier te doen. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog Barbara de co-assistent uit Amsterdam. Zij komt maandag terug van een korte vakantie met haar ouders en brengt dan ook gelijk twee vriendinnen mee. Kortom het is hier een complete Mukuwa ( Lozi voor blanken) invasie.
Lunch tijd nou!! Tot mails en veel liefs
Tom en Margriet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
